အေမသုိ႔ေပးစာ (၅)

အေမ
သံသရာဆုိတာ တကယ္ရွိသလား
သားကေတာ့
သံသရာဆုိတဲ့အသိ ႏွိပ္စက္လုိ႔
ထိပ္ကြက္လာတာကုိေတာင္ လ်စ္လ်ဴရႈေနမိခဲ့တယ္။


အေမ
ဥတုသုံးလီလုံး
ထစ္ျခဳန္းၿပီး မုိးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းေနရင္
သားရဲ ႔ ေကာက္ပင္ႏုႏုေလးေတြ ပ်က္စီးကုန္မွာစုိးမိတယ္
ဒါေၾကာင့္
သား ၀ရဇိန္မုိးႀကိဳးျဖစ္ခ်င္တယ္။


အေမ
၀ဋ္မွာအၿမဲ ငရဲမွာအပ ဆုိတဲ့စကားက
သားရဲ ႔ တက္ၾကြမႈေတြကုိ ေႏွးေကြးေစသလုိပါဘဲ
အမွန္ဆုိ
ႏ်ဴတန္ရဲ ႔ နိယာမေတြ
ေရစီးကမ္းၿပိဳ မလုိက္ေစခ်င္တာ
သားရဲ ႔ အဇၥ်တၱမီးအိမ္ေလးပါ။


အေမ
ျဖစ္ႏုိင္ရင္
မနက္ခင္းေပါင္းမ်ားစြာရဲ ႔
ေတာက္ပေနတဲ့
မ်က္လံုးစိမ္းစိမ္းႀကီးေတြကုိ
အရဟတၱမဂ္ ခပ္ထက္ထက္နဲ႔
သားေျခဖ်က္ပစ္လုိက္ခ်င္တယ္။


အေမ
မုဟုတၱဘ၀ေလးထဲမွာ
အပုပ္ခ်စရာေတြ မအံထုတ္ခ်င္ပါဘူး
ဒုကၡဆုိတဲ့စကားကုိ
ႏႈတ္က သက္သက္ထြက္ခဲ့တာ မဟုတ္ၾကဘူးဆုိရင္
ရုပ္ဘ၀ နာမ္ခဏေလးေတြ
အမွန္လွပေနမယ္ဆုိတာ သားယုံၾကည္တယ္။


အေမ
စီးနင္းရင္းေလွာ္ခတ္၊ ေလွာ္ခတ္ရင္း စီး
ဘယ္ခရီး ဘယ္သြား
ဘယ္မွာ အၿပီးနားရမယ္ဆုိတာ
သားဘယ္လုိ သိႏုိင္ပါ့မလဲ။


အေမ
သားအတြက္ မပူပန္ပါနဲ႔
အယူသန္ေပမဲ့ အယူခံမ၀င္ခ်င္ေသးပါဘူး
ဥေပကၡာအပုိင္းအစေလးေတြကုိ
တံဆိပ္ေခါင္းစုသလုိ ထုပ္ပုိးၿပီး
ဟုတ္ႏုိးႏုိးဘ၀ေလးမွာ
သား.. အဟုတ္ႀကိဳးစားေနမွာပါ။
စိတ္ခ်ပါ အေမ။ ။